میزنه قلبم...

فوکویاما در اورشلیم گفته بود
:"شیعه همچون پرنده ایست که دراوج پروازمی کند
و یک بال آن، بال سرخ شهادت حسینی ودیگری بال سبزانتظار مهدوی است.
همچنین زره ولایت فقیه رابرتن دارد"

بوی محرم برمشامم نشسته است.
آقا!
"یاحسین"
دراین بزم پرکشیدن
"اشک مرا بریز که مرهم کنی مرا"
مرهمی برای نفی عادات سخیفمان و دفع زخم های شیطانی تنمان که فرسنگها ازتو دورمان کرده است.

می خوام ردای شهادت برتن کنم
وهمچون سفیرت درکوفه بخوانم:
"پیکرم تابه زمین خوردصداکردحسین
شیشه ازبام که افتادصدایی دارد"

ارباب!
برزخم های بال انتظارم دستی بکش. گویا دل فرزندت را آزرده ام
و ما را ازنسیم خوش محرمت بامعرفت کن تا همصدا با سیدنا القائد، این فرزند عزیز زهرا، جز عزادارانت باشم.